Co to jest POM i jakie są jego cechy i zastosowania

Angielska nazwa POM: Polioksymetylen, w skrócie polioksymetylen. Naukowa nazwa polioksymetylenu to polioksymetylen (POM), znany również jako Saigang i Trane. Otrzymuje się go przez polimeryzację formaldehydu jako surowca. POM-H (homopolimer polioksymetylenowy) i POM-K (kopolimer polioksymetylenowy) to termoplastyczne tworzywa konstrukcyjne o dużej gęstości i wysokiej krystaliczności. Posiada dobre właściwości fizyczne, mechaniczne i chemiczne, w szczególności doskonałą odporność na tarcie.

Polioksymetylen to polimer liniowy bez łańcuchów bocznych, o wysokiej gęstości i wysokiej krystaliczności, który ma doskonałe wszechstronne właściwości.
Polioksymetylen to twardy i gęsty materiał o gładkiej, błyszczącej powierzchni, jasnożółty lub biały, który może być używany przez długi czas w zakresie temperatur -40-100°C. Jego odporność na zużycie i samosmarność przewyższają również większość tworzyw konstrukcyjnych, a także mają dobrą odporność na oleje i nadtlenki. Bardzo nietolerancyjny na kwasy, silne zasady i promieniowanie ultrafioletowe światła księżyca.
Polioksymetylen ma wytrzymałość na rozciąganie 70 MPa, niską nasiąkliwość, stabilne wymiary i połysk. Te właściwości są lepsze niż nylon. Polioksymetylen to wysoce krystaliczna żywica, która jest najtwardsza spośród żywic termoplastycznych. Ma wysoką wytrzymałość termiczną, wytrzymałość na zginanie, wytrzymałość zmęczeniową oraz doskonałą odporność na zużycie i właściwości elektryczne.
POM to krystaliczne tworzywo sztuczne o wyraźnej temperaturze topnienia. Po osiągnięciu temperatury topnienia lepkość stopu gwałtownie spada. Gdy temperatura przekroczy określoną granicę lub stop jest zbyt długo podgrzewany, spowoduje to rozkład.
POM ma dobre właściwości kompleksowe. Jest najtrudniejszy wśród termoplastów. Jest to jeden z tworzyw sztucznych, którego właściwości mechaniczne są zbliżone do metalu. Jego wytrzymałość na rozciąganie, zginanie, zmęczenie, odporność na zużycie i właściwości elektryczne są bardzo dobre, mogą być używane przez długi czas w zakresie od -40 stopni do 100 stopni.
Zgodnie z odmienną strukturą łańcucha cząsteczkowego polioksymetylen można podzielić na homopolioksymetylen i kopolioksymetylen. Ten pierwszy ma wysoką gęstość, krystaliczność i temperaturę topnienia, ale ma słabą stabilność termiczną, wąską temperaturę przetwarzania (10 stopni) i nieco niższą stabilność w kwasie; Ten ostatni ma niską gęstość, krystaliczność i temperaturę topnienia, ale ma dobrą stabilność termiczną, nie jest łatwy do rozkładu i ma szeroką temperaturę przetwarzania (50 stopni)
Wadami są: korozja wywołana silnym kwasem, słaba odporność na warunki atmosferyczne, słaba przyczepność, bliski rozkład termiczny i temperatura mięknienia oraz niski wskaźnik zawartości tlenu. Są szeroko stosowane w przemyśle samochodowym, sprzęcie elektronicznym, sprzęcie mechanicznym itp. Może być również stosowany jako kran, ramka okienna i umywalka.